O biżuterii wnikliwie

Kolekcja Kameleonów

25 września

Można napisać, że Kameleony stały się moim flagowym produktem :) Zrobiłam ich już bardzo dużo, każdy z nich jest inny. Nie przypuszczałam, ż...

25 września

Można napisać, że Kameleony stały się moim flagowym produktem :) Zrobiłam ich już bardzo dużo, każdy z nich jest inny. Nie przypuszczałam, że postać kameleona będzie miała takie powodzenie. Może dlatego, że to bardzo pozytywne stworzenie, takie kolorowe, powolne będące oazą spokoju, ale wnikliwie obserwujące świat dookoła. Kobieta kameleon - to chyba każda z nas. Zatem przedstawiam Wam najbardziej pozytywne wisiorki z przepięknymi minerałami, na których przyczaiły się kameleony.

Pierwsze cztery egzemplarze z niesamowitymi labradorytami.

Wersja z jaspisem, labradorytem i emalią.

Kameleon na Księżycu?

Dwa minikameleonki.

Kameleon oceaniczny z bardzo ciekawym kyanitem i granatem.

Zupełnie inna wersja z koralem.

Kameleon słowiański z bursztynem.

Pierścionek z bursztynem - krok po kroku

02 lipca

Podglądanie warsztatowych procesów spotyka się zawsze z wielkim zainteresowaniem, dlatego też przygotowałam kolejny post ilustrujący ...

02 lipca

Podglądanie warsztatowych procesów spotyka się zawsze z wielkim zainteresowaniem, dlatego też przygotowałam kolejny post ilustrujący powstanie małego dzieła sztuki. Tym razem jest to pierścionek, według mnie, najistotniejszy rodzaj biżuterii. W zasadzie od zawsze uwielbiałam duże pierścionki i nosząc je, już od czasów licealnych, nie miałam pojęcia, że będę je tworzyć.

Nic tak nie poprawia humoru kobiecie jak piękny pierścień, główną jego zaletą jest to, że można cały czas na niego patrzeć ;)

1. Etap - inspiracja, pomysł, projekt.

Do stworzenia tego pierścionka zainspirowało mnie lato. Myślę, że bursztyn to po prostu atrybut tej pory roku. Kupując bursztyny omijam szerokim łukiem te brązowe, kojarzące się z tradycyjną biżuterią cioci z lat 80-tych. Moimi ulubieńcami są bursztyny mleczne, żółte i białe.
Okaz, który znalazł się w tej pracy jest niesamowity, posiada intensywny słoneczny kolor z białą mgłą oraz transparentnymi elementami mieniącymi się w słońcu. Trudno go opisać.

2. Etap przygotowania materiałów i narzędzi.

Jak w poprzednim projekcie użyłam podstawowych narzędzi przedstawionych na poniższym zdjęciu oraz korzystałam z polerki bębnowej i polerko-szlifierki.

Materiały to srebrna blacha, bursztyn oraz perły.

3. Etap przygotowania oprawy.

W pierścionku, który chcę zrobić oprócz bursztynu będą też trzy okrągłe perły. Tak więc potrzebuję dopasować cargi do każdego elementu osobno.

Carga to taśma okalająca oprawiany kamień, dzięki której możemy wykonać idealną kasetkę do osadzenia kamienia.

Po dopasowaniu i przycięciu taśmy należy ją zlutować tak by tworzyła opaskę.

4. Etap lutowania kasetek.

Kolejna czynność to wycięcie blaszek dopasowanych kształtem do oprawianych elementów, czyli w tym przypadku trzy okrągłe podstawy do perełek oraz trójkątna do bursztynu. Przygotowane wcześniej cargi można teraz przylutować do podstawek.

Wydaje się, że oprawki są już gotowe, ale niestety to nie koniec pracy nad nimi. W tym projekcie chcę aby nic nie wystawało poza oprawiane elementy, szczególnie przy bursztynie żadnych tzw. parapetów. W związku z tym kasetkę muszę dokładnie opiłować tak by zgubić miejsce lutowania oraz idealnie wygładzić krawędzie. Z pomocą przyjdzie mi szlifierka, papiery ścierne oraz prostnica. Te narzędzia na pewno znajdą się wkrótce w dziale im poświęconym.

5. Etap konstruowania korony pierścionka.

Mam już gotowe 4 kasetki, które chcę ze sobą połączyć. Mogłabym je po prostu zlutować wpuszczając w miejsca styku krople lutu, ale nie chcę tak zrobić z jednej podstawowej przyczyny. Taka forma mogłaby się z czasem zepsuć. Lut jest kruchy i w wyniku działania większej siły jeden z elementów mógłby odpaść. W swojej pracy staram się bardzo by biżuteria, którą tworzę była wygodna i porządnie wykonana. Dlatego też, te cztery elementy będą osadzone na swego rodzaju osi, którą wykonam z drutu. Dodam też dwie kuleczki, dlaczego? Nie pytajcie ;)

Po lutowaniu gotowa korona pierścionka ląduje w gorącej kąpieli kwasowej by oczyścić się z tlenków i pozostałości po lutówce.

6. Etap przygotowania szyny.

Pierścionek składa się z korony oraz szyny czyli potocznie - obrączki. To jest najlepszy moment by zająć się jej przygotowaniem. W tym celu wycinam z grubszej blaszki odpowiedni pasek, opiłowuję krawędzie, zdobię go wzorkiem, który będzie ładnie wyglądał po oksydowaniu, a na koniec wyginam kształt obrączki. Pierścionek będzie miał funkcję regulowanego rozmiaru.

7. Etap końcowego lutowania.

Gotowe elementy, czyli moją koronę z 4 kasetkami oraz szynę zespajam ze sobą z pomocą palnika.

Po lutowaniu znów wrzucam na kilka minut pierścionek do kwasu.

8. Etap osadzania i zakuwania.

Jeśli uznam, że rzecz nad którą pracuję nie wymaga już żadnych zabiegów związanych z lutowaniem, mogę osadzić "kamienie" w miejscach do tego przygotowanych. Krawędzie zakuwam - doginam tak by zarówno bursztyn jak i perły nie mogły się poruszyć. Po takim zabiegu będzie jeszcze potrzeba zeszlifowania delikatnym papierem lub gumówką powstałych po zakuwaniu śladów.

9. Etap oksydowania

Wrzucam gotową pracę do oksydy by wydobyć detale na obrączce, nadać mistycznego charakteru i skontrastować jasne perły i mleczny bursztyn z ciemnym srebrem. Uwielbiam ten efekt!

10. Etap polerowania.

Po przetarciu nadmiaru oksydy pierścionek ląduje w polerce bębnowej. Nadaje ona srebru delikatny połysk oraz utwardza metal.

11. Etap prezentacji.

I tak po paru godzinach pracy powstał sporych rozmiarów pierścień z zaklętym we wnętrzu latem.

Teraz czeka na swoją nową właścicielkę :)

Tutaj można go kupić. Zapraszam.

Fajnagiel

13 czerwca

Do czego służy fajnagiel? Ten niepozorny kawałek drewienka - klin z trójkątnym wycięciem pośrodku, przypominający ogonek jaskółki to je...

13 czerwca

Do czego służy fajnagiel?

Ten niepozorny kawałek drewienka - klin z trójkątnym wycięciem pośrodku, przypominający ogonek jaskółki to jeden z najważniejszych elementów w pracowni jubilersko-złotniczej. Nie wiem czy nazwać go narzędziem, bo w zasadzie nic nie robi oprócz tego, że jest i pozwala aby na nim wykonywać szereg czynności. Język niemiecki króluje w złotniczej profesji, tak więc owy klin nosi nazwę fajnagiel.
Istnieje kilka rodzajów klinów, najczęściej bywają w postaci jednolitego, ściętego kawałka drewna, specjalnie wyprofilowanego by umieścić go w metalowej płytce, jaka znajduje się w profesjonalnym stole złotniczym. Jeśli nie posiadamy takiego stołu, producenci służą pomocą oferując klin "jaskółkę" ze specjalnym mocowaniem, które pozwala pracować przy zwykłym stole.

Jak już wspomniałam fajnagiel umożliwia nam wykonywanie wielu czynności podczas pracy z metalem. Przede wszystkim służy jako podstawa do cięcia piłką włosową, ale jest też przydatny w trakcie piłowania, szlifowania czy oprawiania kamieni. Można powiedzieć, że to takie centrum dowodzenia w stole złotniczym :)

Kolekcja Żuczków

11 czerwca

Zastanawiając się nad kolejną prezentacją kolekcji pomyślałam, że dużo w moich pracach pozytywnej energii i koloru. Biorąc pod uwagę porę ro...

11 czerwca

Zastanawiając się nad kolejną prezentacją kolekcji pomyślałam, że dużo w moich pracach pozytywnej energii i koloru. Biorąc pod uwagę porę roku jaką teraz mamy, wybór nie mógłby paść na nic innego, jak na żuczki.

Te małe pozytywne stworzonka występują w mojej kolekcji w postaci pierścionków i wisiorków.
Poniższy żuk z labradorytem i karneolami to jeden z pierwszych i ulubionych.

Tutaj żuczek będący wisiorkiem z labradorytem i amazonitem.

Powstały również dwa naszyjniki, których dodatkową ozdobą są emaliowane kwiaty, wykonane również przeze mnie.

Syreni naszyjnik - krok po kroku

06 czerwca

Każda szanująca się kolekcjonerka biżuterii jest ogromnie ciekawa, jak powstają przepiękne twory wyobraźni, na których widok poja...

06 czerwca

Każda szanująca się kolekcjonerka biżuterii jest ogromnie ciekawa, jak powstają przepiękne twory wyobraźni, na których widok pojawia się ten, w żadnej innej sytuacji nieobserwowany, błysk w oku.

Wychodząc na przeciw wszystkim "srokom" rozpoczynam cykl wpisów poświęconych etapom tworzenia moich projektów biżuteryjnych. Jako pierwsza w tej, jakże poważnej kategorii, zagości Syrenka - naszyjnik z labradorytem. Będziecie miały (mieli) okazję prześledzić wszystkie momenty pracy nad nim.

1. Etap - inspiracja, pomysł, projekt.

To niekiedy najtrudniejszy i najdłuższy moment w procesie twórczym. Rozmyślania nad nowymi rzeczami, które mogłyby wyjść spod mojej ręki, snuję nocami, dniami, podczas relaksu w wannie, w trakcie posiłku, na spacerze z psem, w takcie joggingu - a nie, wtedy nie bo przecież ja nie biegam ;), oglądając film i łapiąc się, że w zasadzie to zgubiłam wątek. Gdy już pomysł jest w miarę klarowny, szybko przechodzę do naszkicowania projektu. Tu zdradzę Wam tajemnicę, że w zasadzie zawsze, pierwszy rysunek jest najlepszy. Późniejsze poprawki w niczym nie pomagają, a wręcz odwrotnie.

2. Etap przygotowania materiałów i narzędzi.

Naszyjnik nie będzie formą bardzo skomplikowaną, niemniej jednak potrzebuję do jego wykonania sporo narzędzi, co ilustruje poniższe zdjęcie.

Aby poznać podstawowe narzędzia zajrzyjcie do działu warsztat złotnika, gdzie przedstawiam każde z nich.

3. Etap wycinania.

Kształt syrenki został wycięty piłką włosową do metalu ze srebrnej blachy. Praca piłką jest dość trudna i wciągająca. Ja bardzo lubię ten proces, ponieważ wiem, że mogę wyciąć każdą formę. Podczas moich kursów zwracam dużą uwagę na tę umiejętność.

Gotowy kawałek blaszki przypominający kształtem płynącą syrenkę należy teraz opiłować. Krawędzie i wszelkie nierówności wyrównuję pilnikami i papierem ściernym. Nadaję jej również fakturę imitującą łuski rybie. Służą do tego różnego rodzaju punce i stemple.

4. Etap lutowania.

Lutowanie to najtrudniejszy proces tworzenia, wymaga wprawy w pracy z palnikiem oraz precyzji. Jest to czynność powtarzana wielokrotnie podczas tworzenia konkretnego projektu.

Jako pierwsze przylutowuję do mojej bazy, przygotowane wcześniej, drobne, srebrne elementy dekoracyjne. Wykonuję również oprawkę do kamienia. A następnie spajam ze sobą obie części.

Po każdym lutowaniu syrenka ląduje w kąpieli by oczyścić się z powstałych podczas kontaktu z ogniem tlenków.

4. Etap oprawy kamienia.
Do tego projektu wybrałam mój ulubiony minerał, jakim jest labradoryt. Jeśli jestem pewna, że nie będę już niczego poprawiać, lutować mogę zakuć kamień w przygotowanym pod jego wymiar miejscu tzw. kasetce.

5 . Etap wykończenia.

Końcowa część pracy nad naszyjnikiem to ostateczne wygładzenie wszystkich krawędzi, pozbycie się ewentualnych rys, zamontowanie łańcuszka oraz oksydowanie i polerowanie.

Nie wyobrażam sobie by Syrenka pozostała jasno srebrna. Proces przyciemnienia oksydą nadaje jej przestrzenności, wydobywa wszelkie detale w postaci zdobień powierzchni no i ma ten magiczny sznyt. Jak widać na poniższym zdjęciu przecieranie srebra po oksydowaniu to troszkę brudząca dłonie praca.